Ο ν.4009/2011 επιφυλάσσει για το δημόσιο πανεπιστήμιο:
(ι) Θεσμική – οργανωτική – οικονομική διάλυση των πανεπιστημίων
– «εταιρικό σχήμα» διοίκησης, με Συμβούλιο όπου θα συμμετέχουν οι «μέτοχοι» επιχειρηματίες των πανεπιστημιακών «μαγαζιών» καθώς και αυτών της πόλης, με συνέλευση – «Σύγκλητο», διευθυντές – «κοσμήτορες» και τμηματάρχες – «διευθυντές»,
– δραστική μείωση της απαιτούμενης χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, και αποξένωση του πανεπιστημίου από τα περιουσιακά του στοιχεία (υποδομές, κληροδοτήματα, αποθεματικά, κ.α) που θα υπαχθούν σε ΝΠΙΔ, μακρυά από τον έλεγχο θεσμικών οργάνων, εκλεγμένων με μαζικές διαδικασίες από όλες τις συνιστώσες της κοινότητάς του,
– κανονισμό και οργανισμό που θα υπηρετούν τις πολιτικές ισοπέδωσης του δημόσιου και δωρεάν ακαδημαϊκού ιδρύματος,
– κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, καθώς αντιστάσεις, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες και έκφραση αντίθετης γνώμης από εργαζόμενους και φοιτητές είναι εξ΄ ορισμού απαγορευμένα σε επιχειρήσεις του είδους.
(ιι) Εκπαιδευτική – ερευνητική αντιδραστική αναδιάρθρωση
Η κατάργηση των Τμημάτων, η εισαγωγή στις Σχολές, τα “ευέλικτα” προγράμματα σπουδών, η κατάργηση των επιστημονικών αντικειμένων, η επιστημονική υποβάθμιση και η γνωστική απαξίωση, τα πτυχία των δεξιοτήτων και η αποσύνδεση τους από τα πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα, η αποτίμηση του περιεχομένου των γνώσεων με πιστωτικές μονάδες, η γενίκευση της «Δια Βίου Μάθησης» δεξιοτήτων στα πανεπιστημιακά κέντρα κατάρτισης, η γενίκευση των ερευνητικών “συμπράξεων” με τους “ιδιώτες” και η απεμπόληση της βασικής έρευνας προς χάριν των αγοραίων «προϊόντων», οδηγούν εκ των πραγμάτων στην πλήρη υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τελικά της υπόστασης της έννοιας του Πανεπιστημίου. Λαμβανομένης δε υπόψη της πολιτικής για την επιβίωση και εξέλιξη των “κέντρων αριστείας” και μόνο, στο πλαίσιο του Ενιαίου Χώρου της Ανώτατης Εκπαίδευσης, η μόνη προοπτική που επιφυλάσσεται για τα πανεπιστήμια είναι η μετατροπή τους σε Κέντρα Κατάρτισης και Ελευθέρων Σπουδών και αυτά ευάλωτα στα συμφέροντα των “επενδυτών” και μακρυά από την αναπτυξιακή προοπτική της κοινωνίας και της χώρας.
Η υλοποιούμενη κυβερνητική πολιτική επιφυλάσσει για όλους μας εργασιακό καθεστώς γαλέρας
– οι επαπειλούμενες συγχωνεύσεις τμημάτων – σχολών – πανεπιστημίων με τις συνακόλουθες απολύσεις σε κλάδους εργαζομένων στα ΑΕΙ (Διοικητικούς, ΕΤΕΠ, ακόμη και ΔΕΠ σε προσεχή χρόνο),
– ο ραγδαίος αποδεκατισμός του ΔΕΠ, με τις μαζικές συνταξιοδοτήσεις στα αμέσως προσεχή χρόνια με την παράλληλη πολυετή αδιοριστία, η ”de facto” κατάργηση των ΠΔ407,
– η διαρκής ομηρία των ΙΔΑΧ που καλύπτουν τα πάσης φύσης κενά των οργανογραμμάτων, σε καθεστώς αναξιοκρατίας, αδιαφάνειας και μόνιμης «προσωρινότητας» (με την εφεδρεία/απόλυση να κρέμεται συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας)
– η απλήρωτη εργασία και η απειλή απόλυσης των «εργολαβικών» που προσφέρουν υπηρεσίες σε όλες τις λειτουργίες (γραφεία, σίτιση, καθαριότητα, συντηρήσεις υποδομών, κλπ),
– η γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας των εργαζομένων, με τον εσμό των αντεργατικών νόμων, και του ΔΕΠ με τον 4009/11, σύμφωνα με τα μνημονιακά δόγματα και τις κυβερνητικές επιταγές ότι «όλοι θα κάνουν όλες τις δουλειές» και «όλοι ανήκουν στο κράτος»,
– η συρρίκνωση μισθών – συντάξεων, η «απαλλοτρίωση» του εφάπαξ και άλλων εισφορών, η επιμήκυνση των ορίων συνταξιοδότησης με ταυτόχρονη αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων και ιατρο-φαρμακευτικής περίθαλψης,
– η οικονομική αφαίμαξη με τις συνεχείς περικοπές μισθών και επιδομάτων (35-40% από το 2009) και με τις ληστρικές φοροεπιδρομές (χαράτσια, αποψίλωση αφορολόγητου, αύξηση κόστους ζωής, κ.α), που καταβαραθρώνουν την αξιοπρέπεια και το ηθικό των εργαζομένων,
αποτελούν ταυτόχρονα τη «δια βίου» και τη δια της βίας εκπαίδευση όλου του προσωπικού στο «ευέλικτο» επιχειρηματικό πανεπιστήμιο.
Συνάδελφοι/ες,
Η πανεπιστημιακή κοινότητα, στο σύνολό της, αντιμετωπίζεται με την ίδια επιθετική πολιτική όπως και οι άλλοι εργαζόμενοι, με δραματικές μειώσεις των κρατικών προϋπολογισμών (στον προϋπολογισμό του 2012 οι δαπάνες της δημόσιας εκπαίδευσης, φτάνουν το 2,75% του ΑΕΠ, το χαμηλότερο ποσοστό των τελευταίων δεκαετιών), με εργασιακή ανασφάλεια και νέες μειώσεις στις ήδη εξευτελιστικές απολαβές για το διοικητικό και διδακτικό προσωπικό, με πάγωμα όχι μόνο των διορισμών αλλά και των εξελίξεων των μελών ΔΕΠ, με συρρίκνωση της φοιτητικής μέριμνας, περιορισμούς στην παροχή συγγραμμάτων, διακοπή πρόσβασης σε διεθνείς επιστημονικές βιβλιοθήκες και πολλά άλλα.
Και τα χειρότερα έρχονται….
Στο χέρι μας είναι να ανατρέψουμε την κατάσταση. Στο χέρι μας είναι να στείλουμε και εμείς το δικό μας μήνυμα.
Σας καλούμε να συμμετέχετε στη συγκέντρωση – στάση εργασίας, στις 17-1-2012, στις 11 πμ μπροστά στο Κτίριο Διοίκησης.
Για ένα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, ταγμένο στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, στην υπηρεσία της κοινωνίας – όχι των επιχειρήσεων.
Οι σύλλογοι ΕΣΔΕΠ και Διοικητικών του ΑΠΘ
Comments are closed.