Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού ΑΠΘ

Συνάδελφοι-ισσες,

Η δεύτερη Πρωτομαγιά μέσα στην πανδημία βρήκε τους εργαζόμενους στη χώρα μας αντιμέτωπους με την απειλή ενός αντεργατικού νομοσχέδιου που περιγράφεται δημοσιογραφικά με τον τίτλο «οι ανατροπές του αιώνα». Εύλογα, αν αναλογιστεί κανείς ότι στοχεύει ενάντια στην εμβληματικότερη κατάκτηση των τελευταίων 100 χρόνων: το 8ωρο.

Εκατό χρόνια μετά την καθιέρωση του 8ωρου, που κατακτήθηκε με αιματηρούς αγώνες,
το 2021, όταν όλη η τεχνολογική πρόοδος μας επιτρέπει σε πολύ μικρότερο χρόνο να παράγουμε πολλά περισσότερα, αντί να μιλάμε για περαιτέρω μείωση του εργάσιμου χρόνου, μιλάμε για 10ωρο!

Η περίφημη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας είναι παλιότερη επινόηση (βλ. Ν. 3986/2011 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, που διατήρησε κι επέκτεινε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον 4498/2017, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς). Μέχρι σήμερα η εφαρμογή της γινόταν με Συλλογική Σύμβαση. Με το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν τους εργαζόμενους για μια ορισμένη χρονική περίοδο μέχρι 10 ώρες τη μέρα. Βασικό στοιχείο αυτής της ‘διευθέτησης’ είναι

• ότι θα γίνεται με ατομική ‘συμφωνία’ εργοδότη – εργαζόμενου.
• ότι οι επιπλέον ώρες εργασίας δεν αμείβονται, αλλά ανταλλάσσονται με μειωμένες ώρες και ρεπό.

Το νομοσχέδιο ουσιαστικά νομιμοποιεί τον απλήρωτο χρόνο της εργασίας προς όφελος του εργοδότη. Και βέβαια η λογική της ‘διευθέτησης’ του χρόνου εργασίας, της καταστρατήγησης του ωραρίου εργασίας δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα. Μέσω της εκτεταμένης πλέον τηλεργασίας αφορά και τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα.

Όμως δεν φτάνει αυτό στην κυβέρνηση. Ο νόμος της Αχτσιόγλου για την υπονόμευση της απεργίας φαίνεται ότι ‘εμπλουτίζεται’ περαιτέρω. Η σχεδιαζόμενη παράδοση των μητρώων των σωματείων στο υπουργείο έχει στόχο να αποθαρρύνει ακόμη περισσότερους εργαζόμενους να συνδικαλιστούν. Οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, αν τυχόν εφαρμοστούν, εκτός από την απονεύρωση των σωματείων που θα ενισχύσουν, θα ενισχύσουν συναλλαγές και πιέσεις κατά τις αρχαιρεσίες σωματείων, που παρατηρούνται ήδη εκτεταμένα στον ιδιωτικό τομέα. Και αν, μετά από όλα τα εμπόδια, καταφέρει ένα σωματείο να πάρει απόφαση για απεργία, σχεδιάζεται να μεγαλώσει τόσο ο αριθμός του προσωπικού ασφαλείας, ώστε να μην επηρεάζεται λειτουργικά και επιχειρησιακά ο εργοδότης, ο οποίος θα μπορεί να διεκδικεί ακόμη και αποζημίωση(!) από τους απεργούς και τα συνδικάτα σε περίπτωση που μια κινητοποίηση κριθεί ‘παράνομη’, ‘καταχρηστική’ ή και τα δύο (σημειωτέον, ήδη 9 στις 10 απεργίες κρίνονται ‘παράνομες’ ή/και ‘καταχρηστικές’).

Η κυβέρνηση ονειρεύεται έναν ‘σύγχρονο’ εργαζόμενο που ζει μόνο για να δουλεύει, με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, ψυχαγωγία, κοινωνική και συνδικαλιστική δραστηριότητα. Έναν εργαζόμενο που δεν θα προστατεύεται από Συλλογικές Συμβάσεις. Θα αμείβεται με ψίχουλα που θα διαπραγματεύεται ατομικά με τον εργοδότη, θα δουλεύει απλήρωτα 10ωρα και Κυριακές. Θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι οργανωμένος σε συνδικάτα. Και θα βλέπει τον ‘δρόμο’ για την απεργία και την κάθε είδους αντίδραση ‘κλειστό’.

Συνάδελφοι,-ισσες,

Τώρα είναι η ώρα να αξιοποιήσουμε αυτό το όπλο που τους απασχολεί και είναι αγκάθι στους σχεδιασμούς τους : την απεργία!

Στις 6 Μάη απεργούμε.

Όλοι και όλες.

Γιατί τιμάμε τους νεκρούς της Πρωτομαγιάς,

από το Σικάγο του 1886 μέχρι τη Θεσσαλονίκη του ’36 και την Καισαριανή του ’44,

και ταυτόχρονα υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας για εμάς και τις επόμενες γενιές.

Συμμετέχουμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 6 του Μάη:

10:30 πμ στο Εργατικό Κέντρο (ΕΔΟΘ)

10:30 πμ στο Άγαλμα Βενιζέλου (Εργατικά Σωματεία Θεσσαλονίκης)