Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έβαλε στο στόχαστρο το μεγαλύτερο δίκτυο απεξάρτησης και
κοινωνικής επανένταξης στη χώρα μας, το ΚΕΘΕΑ. Έναν φορέα με προγράμματα που αντιμετωπίζουν
ολοκληρωμένα και χωρίς τη χορήγηση υποκατάστατων το πρόβλημα της χρήσης και της εξάρτησης
του οποίου η προσφορά στην κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια είναι δεδομένη, αναμφισβήτητη και
αναντικατάστατη.
Ήδη από το 2019 η κυβέρνηση έδειξε τις προθέσεις της με την πραξικοπηματική
αντικατάσταση με πράξη νομοθετικού περιεχομένου του άμισθου διοικητικού συμβουλίου του
ΚΕΘΕΑ με ένα κομματικά διορισμένο όργανο καταργώντας το αυτοδιοίκητο του φορέα. Σήμερα
έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή με ένα σχέδιο νόμου που μετατρέπει το ΚΕΘΕΑ σε
γραφειοκρατικό μόρφωμα, υποβαθμίζοντας τον πυρήνα και την ουσία της ύπαρξής του, τη
φιλοσοφία της Θεραπευτικής Κοινότητας και το θεραπευτικό μοντέλο της «στεγνής θεραπείας».
Στους στόχους του πια εντάσσεται η λεγόμενη “μείωση της βλάβης” με την – αναποτελεσματική για
τους εξαρτημένους και κερδοφόρα για τις φαρμακοβιομηχανίες – χορήγηση υποκατάστατων. Με μία
σειρά ρυθμίσεων υπονομεύει τόσο την αποτελεσματικότητά του όσο και τον επιστημονικό και
θεραπευτικό του ρόλο.
Ο Σύλλογος Εργαζομένων του ΚΕΘΕΑ καταγγέλλει ότι με το σχέδιο νόμου:
 Επιχειρείται η μείωση των θεραπευτικών δομών κατά το 1/3 μέσω συγχωνεύσεων
 Ταυτόχρονα ενισχύεται η γραφειοκρατία και ο συγκεντρωτισμός, με τη διόγκωση των
κεντρικών και διοικητικών του υπηρεσιών
 Εξαφανίζονται οι Θεραπευτικές Κοινότητες
 Δεν παρέχεται αιτιολόγηση ή τεκμηρίωση για τη σκοπιμότητα, τα κριτήρια και τη στόχευση
των αλλαγών και πώς αυτές υπηρετούν τη Δημόσια Υγεία.
 Καταργούνται όλα τα συλλογικά όργανα που είχε το ΚΕΘΕΑ, εκτός από τη Γενική του
Συνέλευση την οποία διατηρεί σε διακοσμητικό ρόλο και συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στο
διορισμένο από την εκάστοτε κυβέρνηση ΔΣ.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας συντάσσεται :
 με τη διεκδίκηση της διαφύλαξης του χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ
 με την ενίσχυσή του με νέες μονάδες και επαρκές και μόνιμο προσωπικό
 με την πλήρη χρηματοδότησή του από τον κρατικό προϋπολογισμό
Ζητούμε την άμεση απόσυρση του σχεδίου νόμου.

Συνάδελφοι-ισσες,

Η δεύτερη Πρωτομαγιά μέσα στην πανδημία βρήκε τους εργαζόμενους στη χώρα μας αντιμέτωπους με την απειλή ενός αντεργατικού νομοσχέδιου που περιγράφεται δημοσιογραφικά με τον τίτλο «οι ανατροπές του αιώνα». Εύλογα, αν αναλογιστεί κανείς ότι στοχεύει ενάντια στην εμβληματικότερη κατάκτηση των τελευταίων 100 χρόνων: το 8ωρο.

Εκατό χρόνια μετά την καθιέρωση του 8ωρου, που κατακτήθηκε με αιματηρούς αγώνες,
το 2021, όταν όλη η τεχνολογική πρόοδος μας επιτρέπει σε πολύ μικρότερο χρόνο να παράγουμε πολλά περισσότερα, αντί να μιλάμε για περαιτέρω μείωση του εργάσιμου χρόνου, μιλάμε για 10ωρο!

Η περίφημη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας είναι παλιότερη επινόηση (βλ. Ν. 3986/2011 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, που διατήρησε κι επέκτεινε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον 4498/2017, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς). Μέχρι σήμερα η εφαρμογή της γινόταν με Συλλογική Σύμβαση. Με το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν τους εργαζόμενους για μια ορισμένη χρονική περίοδο μέχρι 10 ώρες τη μέρα. Βασικό στοιχείο αυτής της ‘διευθέτησης’ είναι

• ότι θα γίνεται με ατομική ‘συμφωνία’ εργοδότη – εργαζόμενου.
• ότι οι επιπλέον ώρες εργασίας δεν αμείβονται, αλλά ανταλλάσσονται με μειωμένες ώρες και ρεπό.

Το νομοσχέδιο ουσιαστικά νομιμοποιεί τον απλήρωτο χρόνο της εργασίας προς όφελος του εργοδότη. Και βέβαια η λογική της ‘διευθέτησης’ του χρόνου εργασίας, της καταστρατήγησης του ωραρίου εργασίας δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα. Μέσω της εκτεταμένης πλέον τηλεργασίας αφορά και τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα.

Όμως δεν φτάνει αυτό στην κυβέρνηση. Ο νόμος της Αχτσιόγλου για την υπονόμευση της απεργίας φαίνεται ότι ‘εμπλουτίζεται’ περαιτέρω. Η σχεδιαζόμενη παράδοση των μητρώων των σωματείων στο υπουργείο έχει στόχο να αποθαρρύνει ακόμη περισσότερους εργαζόμενους να συνδικαλιστούν. Οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, αν τυχόν εφαρμοστούν, εκτός από την απονεύρωση των σωματείων που θα ενισχύσουν, θα ενισχύσουν συναλλαγές και πιέσεις κατά τις αρχαιρεσίες σωματείων, που παρατηρούνται ήδη εκτεταμένα στον ιδιωτικό τομέα. Και αν, μετά από όλα τα εμπόδια, καταφέρει ένα σωματείο να πάρει απόφαση για απεργία, σχεδιάζεται να μεγαλώσει τόσο ο αριθμός του προσωπικού ασφαλείας, ώστε να μην επηρεάζεται λειτουργικά και επιχειρησιακά ο εργοδότης, ο οποίος θα μπορεί να διεκδικεί ακόμη και αποζημίωση(!) από τους απεργούς και τα συνδικάτα σε περίπτωση που μια κινητοποίηση κριθεί ‘παράνομη’, ‘καταχρηστική’ ή και τα δύο (σημειωτέον, ήδη 9 στις 10 απεργίες κρίνονται ‘παράνομες’ ή/και ‘καταχρηστικές’).

Η κυβέρνηση ονειρεύεται έναν ‘σύγχρονο’ εργαζόμενο που ζει μόνο για να δουλεύει, με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, ψυχαγωγία, κοινωνική και συνδικαλιστική δραστηριότητα. Έναν εργαζόμενο που δεν θα προστατεύεται από Συλλογικές Συμβάσεις. Θα αμείβεται με ψίχουλα που θα διαπραγματεύεται ατομικά με τον εργοδότη, θα δουλεύει απλήρωτα 10ωρα και Κυριακές. Θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι οργανωμένος σε συνδικάτα. Και θα βλέπει τον ‘δρόμο’ για την απεργία και την κάθε είδους αντίδραση ‘κλειστό’.

Συνάδελφοι,-ισσες,

Τώρα είναι η ώρα να αξιοποιήσουμε αυτό το όπλο που τους απασχολεί και είναι αγκάθι στους σχεδιασμούς τους : την απεργία!

Στις 6 Μάη απεργούμε.

Όλοι και όλες.

Γιατί τιμάμε τους νεκρούς της Πρωτομαγιάς,

από το Σικάγο του 1886 μέχρι τη Θεσσαλονίκη του ’36 και την Καισαριανή του ’44,

και ταυτόχρονα υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας για εμάς και τις επόμενες γενιές.

Συμμετέχουμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 6 του Μάη:

10:30 πμ στο Εργατικό Κέντρο (ΕΔΟΘ)

10:30 πμ στο Άγαλμα Βενιζέλου (Εργατικά Σωματεία Θεσσαλονίκης)