Χαιρετίζουμε τη νίκη των εργαζομένων της efood.
- Οι εντυπωσιακές σε μαζικότητα γενικές συνελεύσεις και μοτοπορείες αυτών των ημερών σε όλες τις μεγάλες πόλεις, με εργαζόμενους που έδειξαν ξεκάθαρα ότι είναι αποφασισμένοι να μην ανεχτούν άλλο αυτό τον μεσαίωνα, που διεκδίκησαν τα αυτονόητα εν έτει 2021,
- η εντυπωσιακή αλληλεγγύη που έδειξε ο λαός,
- και η προκήρυξη για σήμερα 24ωρης απεργίας σε όλο τον κλάδο,
ανάγκασαν χτες το απόγευμα την εταιρεία να προχωρήσει σε ανακοίνωση ότι μεταφέρει “όλες τις υπάρχουσες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, προσλαμβάνοντας 2.016 εργαζόμενους στο efood με συμβάσεις αορίστου χρόνου, αναγνωρίζοντας παράλληλα την προϋπηρεσία τους”.
Η προσπάθεια που έκανε η «e-food» την προηγούμενη βδομάδα με το γνωστό εκβιαστικό γραπτό μήνυμα να μετατρέψει δεκάδες εργαζόμενους σε «συνεργάτες» χωρίς δικαιώματα, υπό την απειλή της απόλυσης, είναι δυστυχώς μόνο μια από τις πλευρές της εργασιακής ζούγκλας που επικρατεί, τόσο στον συγκεκριμένο κλάδο και τις «ψηφιακές πλατφόρμες», όσο και σε πολλούς άλλους: στον επισιτισμό, στον τουρισμό, στους κούριερ, στις τηλεπικοινωνίες, στις τράπεζες κ.α. Εντατικοποίηση, εργοδοτική τρομοκρατία, δουλειά χωρίς δικαιώματα, δουλειά με το κομμάτι, εργαζόμενοι ενοικιαζόμενοι από δουλεμπορικά γραφεία με μηνιαίες ή και λίγων ημερών συμβάσεις, μόνιμη αβεβαιότητα για την ανανέωση της σύμβασης. Ο ανταγωνισμός των εταιρειών για το ποια θα αποσπάσει το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς, για την αύξηση του κέρδους στον χώρο των διανομών – και όχι μόνο – φέρνει πάντα την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτή και μόνο αυτή μπορεί να είναι η άλλη όψη των υψηλών –αστρονομικών στη διάρκεια της πανδημίας – τζίρων των ψηφιακών πλατφορμών και όχι μόνο.
Ο πρόσφατος νόμος – έκτρωμα του Χατζηδάκη, απογείωσε τις δυνατότητες εκμετάλλευσης (10ωρη+ απλήρωτη δουλειά, αφαίρεση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων). Για τους εργαζόμενους στις ψηφιακές πλατφόρμες ο νόμος «θωρακίζει» ακόμα καλύτερα την εργοδοσία, ώστε να «βαφτίζει» τους μισθωτούς σε «συνεργάτες» και να απαλλάσσεται από κάθε υποχρέωση απέναντί τους για μισθολογικά και άλλα δικαιώματα.
Τα στοιχεία των τελευταίων χρόνων είναι αποκαλυπτικά για την ευθύνη όλων των κυβερνήσεων: Το 2011 η μερική απασχόληση ήταν 19%, το 2019 είχε φτάσει αισίως το 29%, και τα στοιχεία του «Εργάνη» δείχνουν ότι το 55% των νέων προσλήψεων κάθε χρόνο αφορά ‘ευέλικτες’ εργασιακές σχέσεις. Ενώ η δράση των λεγόμενων ‘δουλεμπορικών’ γραφείων, αυτών δηλαδή που «νοικιάζουν» εργαζόμενους, μια σχέση εργασίας που κάνει θραύση στον χώρο των διανομέων, διευκολύνθηκε με το νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το 2016.
Στο ΑΠΘ δεν είναι άγνωστες οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις ούτε ο ‘θαυμαστός’ κόσμος των ‘συνεργατών’: πολλοί από εμάς περάσαμε από το στάδιο ‘μπλοκάκι’, δίπλα μας είναι οι εργολαβικοί εργαζόμενοι του ΑΠΘ με τις πενιχρές αμοιβές, οι συμβασιούχοι μας, όλοι όμηροι της ανανέωσης της σύμβασης, αλλά και άλλες εργασιακές σχέσεις: μαθητεία, ανταποδοτικές υποτροφίες, κάποιες εντελώς απλήρωτες. Ακόμη και στον κλάδο των διδασκόντων βλέπουμε ‘εποχιακούς’ καθηγητές για ένα εξάμηνο, με χαμηλές αμοιβές κοκ.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα από αυτές τις εξελίξεις:
Έχει μεγάλη σημασία:
- Να είμαστε οργανωμένοι και να συμμετέχουμε στα σωματεία μας και στις διεκδικήσεις τους.
- Όταν έρχονται αυτά τα ΕΚΤΡΩΜΑΤΑ για ψήφιση να συμμετέχουμε στις απεργίες, να μη δίνουμε το δικαίωμα στην κάθε κυβέρνηση να θεωρεί ότι συναινούμε ή ότι τα ανεχόμαστε.
- Όταν ψηφίζονται, να τα ανατρέπουμε στην πράξη με οργανωμένο, μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα.
- Να μην υποκύπτουμε στη μοιρολατρεία και στην ηττοπάθεια. Χωρίς εμάς, γρανάζι δε γυρνά!
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!