Συνάδελφοι-ισσες,
Η αξιοποίηση των ηλεκτρονικών μέσων για ενημέρωση, εκδηλώσεις κτλ., είναι ζητούμενο από το ΔΣ και όλες
οι παρατάξεις κατά καιρούς έχουμε συμβάλει σε αυτή, έχοντας καθιερώσει καταρχήν τη λίστα του συλλόγου
εδώ και 10 χρόνια ως ελεύθερο βήμα για κάθε συνάδελφο, προσπαθώντας να κρατήσουμε ανοιχτή την
ιστοσελίδα του συλλόγου αλλά και διοργανώνοντας/συμμετέχοντας σε διαδικτυακές συσκέψεις για
διάφορα θέματα, π.χ. των συμβασιούχων, πριν και ακόμη περισσότερο κατά την πανδημία.
Το θέμα της ηλεκτρονικής ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ όμως είναι διαφορετικό.
Η υιοθέτηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων είναι
μια επιλογή, με πολλά προβλήματα, κενά και “παρενέργειες” που την καθιστούν ανεπαρκή. Και αυτός ο
χαρακτηρισμός δίνεται με την προϋπόθεση ότι η αφετηρία είναι καλοπροαίρετη, ότι η πρόταση προέρχεται
από κάποιον ή κάποια συνάδελφο που θέλει να βοηθήσει να αντιμετωπιστεί μια κατάσταση
απομαζικοποίησης των σωματείων και αδιαφορίας πολλών συναδέλφων για τις συλλογικές διαδικασίες.
Υπάρχει και άλλη εκδοχή βέβαια, όταν η πρόταση (βλ. προσπάθεια επιβολής) ξεκινάει από την κυβέρνηση.
Τότε η πρόθεση είναι εχθρική για τους εργαζόμενους, αυτό που επιδιώκουν είναι να στερήσουν τις
συνδικαλιστικές οργανώσεις από ένα όπλο δυνάμει ισχυρό (όταν χρησιμοποιείται σωστά) και άρα
επικίνδυνο για τους αντεργατικούς σχεδιασμούς.
Οι εργατικοί σύλλογοι και τα σωματεία, ως αποστολή έχουν την υπεράσπιση και διεύρυνση των
δικαιωμάτων των εργαζομένων. Για να έχουν τη δύναμη να προωθήσουν τα εργασιακά ζητήματα,
απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συλλογικότητα, η συμμετοχή, η κοινή δράση. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία,
και μάλιστα αυτονομημένη και αποκομμένη από τη ζωντανή διαδικασία μιας Γενικής Συνέλευσης που
μπορεί να προηγείται, δεν βοηθάει καν στη συμμετοχή. Ίσα-ίσα λειτουργεί αποτρεπτικά και υπονομευτικά,
αφού στις πιεστικές συνθήκες εντατικοποίησης της δουλειάς και της γενικότερης έλλειψης χρόνου ή της
ιδιώτευσης, δίνει την ψευδαίσθηση της συμμετοχής… Το αντίδοτο στην αντικειμενική έλλειψη χρόνου (ή
στην απροθυμία – για κάποιους) είναι να βρούμε χρόνο για συμμετοχή, όχι να “στριμώχνουμε” το δικαίωμα
(και καθήκον ταυτόχρονα) στα στενά περιθώρια που αφήνει η πίεση της δουλειάς. Αυτό αποτελεί υποτίμηση
μιας πολύ σοβαρής διαδικασίας και τελικά την αποδυναμώνει, την υπονομεύει.
Καμία δημοκρατική διαδικασία δεν διασφαλίζεται από τον καθένα ξεχωριστά, με το πάτημα ενός κουμπιού
(like/dislike), μπροστά από την οθόνη ενός υπολογιστή ή από τον καναπέ του σπιτιού του. Είναι επικίνδυνη
στρέβλωση να θεωρείται δημοκρατική διαδικασία η διεξαγωγή μιας ψηφοφορίας, χωρίς ενημέρωση,
χωρίς ζωντανή συζήτηση, χωρίς αντιπαράθεση, χωρίς ανταλλαγή απόψεων. Άλλωστε η διαμόρφωση
άποψης μετά από παθητική πρόσληψη “πληροφοριών” από δελτία ειδήσεων ή άρθρα μεγάλων
ειδησεογραφικών ιστοσελίδων και μόνο (από επαγγελματίες διαμορφωτές της λεγόμενης “κοινής γνώμης”
δηλαδή), είναι έτσι κι αλλιώς επικίνδυνη και πολύ συχνά μακριά από την αλήθεια…
Άλλωστε, και τα καταστατικά των συλλογικών οργάνων δεν προβλέπουν διαδικασίες ψηφοφορίας χωρίς
φυσική παρουσία. Μάλλον προς την αντίθετη κατεύθυνση δείχνουν αφού η επιστολική ψήφος
απαγορεύεται από την ΑΔΕΔΥ (επί ποινή αποκλεισμού αντιπροσώπων που προέρχονται από τέτοιες
διαδικασίες). Θεσμικά δηλαδή, η χρήση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας δεν νομιμοποιεί αποφάσεις. Ο λόγος
είναι ευνόητος, αφού με μια τέτοια διαδικασία η γνησιότητα και το αδιάβλητο της ψήφου δεν
εξασφαλίζεται: Ψηφίζει αυτός που κατέχει έναν σύνδεσμο ψηφοφορίας (και ενδεχομένως έναν συνδυασμό
ονόματος χρήστη και κωδικού). Επίσης, οι διαδικασίες της πλατφόρμας (του λογισμικού) είναι
απροσπέλαστες από την εφορευτική επιτροπή, δεν υπάρχει δυνατότητα ελέγχου. Δεν μπορεί να
πραγματοποιηθεί καμία επανακαταμέτρηση μιας και δεν υπάρχουν ψηφοδέλτια. Όλη η διαδικασία είναι
αυτόματη και βασίζεται στην «τυφλή εμπιστοσύνη» στο σύστημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.
Ακόμα και η πολυδιαφημισμένη κρυπτογράφηση και η ασφάλεια που εγγυάται η πλατφόρμα, καταρρέει.
Όχι μόνο επειδή κανένα ψηφιακό σύστημα δεν είναι άτρωτο (και αυτό επαληθεύεται ξανά και ξανά από
περιστατικά υποκλοπής ακόμη και σε συστήματα εταιρειών-κολοσσών της πληροφορικής) αλλά όταν
μεσολαβεί ο υποκειμενικός παράγοντας (ο κάθε ψηφοφόρος δηλαδή, που από άγνοια, αδιαφορία ή
υποτίμηση κινδύνου μπορεί π.χ. να έχει μοιραστεί με κάποιον συνάδελφό του τα στοιχεία του προσωπικού
του λογαριασμού) τότε τα συστήματα γίνονται εντελώς ευάλωτα και αναξιόπιστα…
Επίσης, δεν διασφαλίζεται αν αυτός που ψηφίζει πίσω από έναν υπολογιστή ενεργεί αυτοβούλως,
αυτοπροσώπως, χωρίς πιέσεις και άλλες παρεμβάσεις. Δηλαδή, ότι, κατά τη διάρκεια της ηλεκτρονικής
ψηφοφορίας, ο ψηφοφόρος είναι μόνος τους και δεν δέχεται πιέσεις από κανέναν εξωτερικό παράγοντα
(Όπως θα ήταν απαράδεκτο να μπαίνεις στο παραβάν για να ψηφίσεις, παρέα τον διευθυντή, τον
προϊστάμενο κλπ.)
Με αφορμή τις εκλογές για τα Υ.Σ., η κυβέρνηση επιχειρεί, μια γενικευμένη αντιδραστική παρέμβαση στη
δομή, τη λειτουργία και τη φυσιογνωμία συνολικά του συνδικαλιστικού κινήματος. Θεωρούν ότι, βρήκαν
ευκαιρία για να «δοκιμάσουν» το θεσμό των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών και από την «επιτυχία» του να τον
καθιερώσουν έπειτα σε όλες τις διαδικασίες των σωματείων (εκλογή Διοικητικών Συμβουλίων, αποφάσεις
Γενικών Συνελεύσεων, κήρυξη απεργιών κλπ). Κάνουν πρόβα του νέου (αντι)συνδικαλιστικού νόμου που
ετοιμάζουν, ο οποίος θα προβλέπει και άλλες αλλαγές σε χαρακτηριστικά που βάζουν εμπόδια στην
εκάστοτε κυβερνητική πολιτική (π.χ. περιορισμό της δυνατότητας πρόσβασης εκλεγμένων σε χώρους
εργασίας, περικοπές αδειών των εκλεγμένων, επιβολή ενιαίων ψηφοδελτίων κ.λπ.).
Comments are closed.